Er moet een nationaal bergingsprogramma komen om de laatste vliegtuigwrakken uit de Tweede Wereldoorlog te bergen. Coalitiegenoten CDA en ChristenUnie willen dat het Rijk dat volledig gaat betalen omdat dat “recht doet aan de soldaten die hun leven gaven voor onze vrijheid”.

De laatste 30 tot 35 geallieerde vliegtuigwrakken met vermiste soldaten uit de Tweede Wereldoorlog worden nu door veel gemeenten niet geborgen vanwege de hoge kosten. Dat moet anders, vinden de partijen.

CDA-Kamerlid Van der Molen: “In 2020 hopen we in Nederland 75 jaar vrijheid te vieren. Voor die vrijheid is een hevige strijd geleverd. Om recht te doen aan de inspanningen die deze soldaten hiervoor hebben geleverd en uit respect voor de nabestaanden, vinden wij dat de Rijksoverheid het heft in handen moet nemen.”

Volgens ChristenUnie-Kamerlid Van der Graaf gaat het om een erezaak: “De vermiste piloten en bemanningsleden gaven in de Tweede Wereldoorlog hun leven voor onze vrijheid. Nabestaanden willen graag dat vliegtuigwrakken worden opgegraven zodat hun familieleden, zelfs als ze die niet zelf gekend hebben, kunnen worden geïdentificeerd en herbegraven.”

Nu krijgen gemeenten maar 70 procent van de bergingskosten vergoed. CDA en ChristenUnie gaan ervan uit dat, als het Rijk en de gemeenten de handen ineen slaan, alle oorlogswrakken in tien jaar kunnen worden geborgen.

Hoge kosten

“De berging van een vliegtuig is best een ingewikkelde opgave. Ook al zegt men het niet hardop, de kosten van de berging wegen zwaar. Maar met de historische betekenis ervan in ons achterhoofd, heeft de Rijksoverheid een verantwoordelijkheid om recht te doen aan hen die onze bevrijding mogelijk hebben gemaakt”, aldus Van der Molen.

De vliegtuigwrakken liggen verspreid over heel Nederland, bijvoorbeeld in het IJsselmeer, onder het zand of op grond waar nog niet gebouwd is.

Sinds 1975 is de Studiegroep Luchtoorlog 1939-1945, een groep militairen, veteranen, historici en luchtvaartdeskundigen, bezig om de historie van de luchtoorlog boven Nederland bloot te leggen.

Binnenkort praat de Tweede Kamer erover.

Bron: https://www.nporadio1.nl/homepage/9825-cda-en-cu-vliegtuigwrakken-woii-moeten-worden-geborgen


2 Comments

Karsijns · 30 May 2018 at 16:43

Van de berging van bemanningsleden van neergestorte vliegtuigen komt niets, maar dan ook helemaal niets terecht. Gemeenten schieten gelijk in de weerstandsmodus wanneer berging aan de orde is. Ook in Roden (Drenthe) is dat maar weer eens gebleken. Nadat het complete verhaal omtrent de neergestorte Havilland Mosquito is uitgezocht, en daarover zelfs een boek is verschenen met alle inns en outs, heeft de gemeente Noordenveld gemeend niets te moeten gaan doen aan een bekende locatie waar hoogstwaarschijnlijk menselijke resten van de piloot liggen. Locatie precies bekend, midden in een weiland. In hetzelfde gat waar nu nog de motor ligt waarschijnlijk dus menselijke resten. Wat kost het om een en ander op te graven? 60 Euro per uur met een kraantje. Waarschijnlijk komt men niet op een uur. Nee zegt de gemeente, Engeland zegt dat je een oorlogsgraf met rust moet laten. Wat nabestaanden denken is niet interessant.

Evert van Ginkel · 12 June 2018 at 10:41

Hier zijn toch wel wat vragen over te stellen. Bijvoorbeeld:
– Is een in de bodem verzonken vliegtuig inderdaad niet te beschouwen als oorlogsgraf, net als een gezonken schip?
– willen de kamerleden ook dat scheepswrakken worden geborgen, omdat zich daar nog menselijke resten kunnen bevinden van mannen ‘die hun leven hebben gegeven voor onze vrijheid’?
– ik wil daar helemaal niet cynisch over doen, maar is de wetenschap dat die mensen in bepaalde omstandigheden zijn gestorven, niet genoeg om ze te gedenken en te eren?
– ik wil ook niet cynisch doen over de gevoelens van nabestaanden, maar over wie hebben we het, 75 jaar na dato? Is het leed van, ik noem maar wat, een naoorlogse neef genoeg om zo’n zoektocht op gang te zetten? En hoe is dat over 50 jaar? Ook dan zul,en er nog vermisten zijn.
– over vermisten gesproken: je krijgt een merkwaardig onderscheid tussen doden die met veel moeite geborgen worden omdat ze in een vliegtuig zaten, en anderen, even heldhaftiggesneuveld, die nooit gevonden zullen worden . Wat vinden de voorstanders van de gevoelens van die nabestaanden? Het aantal nooit meer te vinden oorlogsslachtoffers overtreft verre het aantal waarvan de vermoedelijke rustplaats bekend of vermoed is.
– een vliegtuigberging en het zorgvuldig bergen van menselijke resten is geen kwestie van een uur met een kraantje graven, als we het nu toch over respect hebben.
– zijn alle nabestaanden gelukkig met de vondst van een handvol verbrande en versplinterde botten, zoals dat vaak het geval is na een crash? Sommigen vast wel, voor anderen is het mogelijk erg confronterend. Ik weet niet of daar iets over bekend is.
– ik ga even voorbij aan de morele aspecten van juist de luchtoorlog. Maar die zijn er wel. Ook iets om bij stil te staan.
– ik zou zeggen: berg, zoals tot nu toe gebruikelijk, vliegtuigwrakken om veiligheidsredenen en verzamel, identificeer en begraaf respectvol eventuele stoffelijke resten. Bewijs eer op de crashplaats, bij cenotaven, monumenten, etc. Maar ga niet een hele operatie optuigen (ja, inderdaad: een hele dure operatie) met een gemakkelijk beroep op respect, vrijheid, heldendom enzovoort. Gezien de manier waarop onze overheid met onze militairen van nu omgaat, denk ik dat daar de prioriteiten liggen. Besteed daar geld en eerlijke emoties aan.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.